سعید حدادیان در گفتگو با خبرنگار مهر درباره فیلم «سر به مهر» و نقاط و ضعف و قوت آن بیان کرد: این فیلم یک شاخصه مهم دارد و آن اینکه به نماز به عنوان موضوع اصلی نگاه می کند و به نظر من در رده اولین کارهایی که برای نماز انجام می شود، قابل تحسین است.

وی ادامه داد: ما تاکنون چنین فیلم هایی کم داشته ایم. تیتراژ ابتدایی «سر به مهر» بسیار عالی بود و نشان داد به این دهه تعلق دارد با این حال فیلم شاخص هایی را هم کم داشت به طور مثال فیلم لانگ شات ندارد و از داستان های فرعی بهره نگرفته است یا حتی در نمایش نماز از المان‌های لازم سود نبرده، تیتراژ پایانی این فیلم به شکل بسیار زیبایی تصویر شده بود اما می توانست نماز را بهتر نمایش دهد این دختر دانشجو اقامه می بندد و بعد ما حتی بسم الله و حمد او را نشان نمی دهیم.

بازیگران ما نقش معتاد را خوب بازی می کنند اما در نماز کم می آورند

مداح اهل بیت در واکنش به اینکه شاید فیلمساز احساس کرده همین میزان نمایش نماز برای مخاطب کافیست، گفت: خواندن حتی یک بسم الله از حداقل‌هایی است که باید انجام می شد. مشکل فقط در این فیلم نیست گویا بازیگران و فیلمسازان ما کمتر تمایل را دارند که در نماز دیده شوند. من به عنوان مخاطبی که حساسم و در این زمینه دغدغه دارم این حرف را می زنم. نماز در بسیاری از فیلم و سریال های ما اصلا نماز نیست شاید بتوان گفت تنها در سریال «پایتخت» سال 91، سیروس مقدم درباره نماز بسیار مردمی و روان کار کرد و دلواپسی های مربوط به نماز را بسیار خوب نشان داد. در باقی موارد این تصویرها از نماز مخدوش است. من متاسفم که برخی بازیگران ما نقش معتاد و سیگاری و منفی و نقش های خارجی را خوب بازی می کنند اما به نماز که می‌رسند کم می آورند.

حدادیان با اشاره به اینکه نماز خواندن نقش صبا با بازی لیلا حاتمی در فیلم به یکباره اتفاق می افتد، اضافه کرد: وقتی لیلا حاتمی ناگهان تصمیم به نماز خواندن می گیرد باید این دلیل به وضوح و به شکل قانع کننده ای بیان شود. من با احترامی که برای کارگردان قایلم اما باید بگویم که این فیلم جای کار زیادی دارد، با این حال پیش‌روی فیلم خوب بود که بعد از خواندن نماز خواسته هایش به شکل شعاری اجرا نشد.

فیلم در بیان مساله ازدواج و آموزش آن موفق بود

این مداح همچنین به نبود داستان های فرعی در فیلم اشاره و بیان کرد: این داستان ها برای کسانیکه مخاطب یک فیلم سینمایی می شوند کافی نبود. فیلم حادثه ندارد و لیلا حاتمی به عنوان یک بازیگر برجسته یک تنه فیلم را جلو می برد. پس باقی داستان ها و گره های داستانی کجا هستند؟ این تئاتر لیلا حاتمی بود و نه یک فیلم سینمایی. ما از ابتدای فیلم در تنگنا هستیم چرا پسر من که اهل فیلم است از ابتدای آن باید با موبایل خود بازی کند چون فیلم جذابیت های سینمایی ندارد. دنیای امروز در آن دیده نمی شود و شتاب لازم را برای پیش بردن داستان ندارد. طرح این موضوع به یک فیلم 60 دقیقه ای نیاز نداشت. از طرف دیگر از ابتدا تا انتهای این فیلم باید غصه می‌خوردیم و من دائم دلشوره داشتم. چه ایرادی داشت اگر در این فیلم از شکلی از کمدی هم استفاده می شد.

حدادیان در ادامه به ویژگی های مثبت فیلم اشاره و اظهار کرد: البته المان هایی هم بود که در فیلم استفاده شده بود و بسیار خوب بود به طور مثال اینکه از برج میلاد به عنوان معراج نماز استفاده شده بود و یا اذان هایی که در فیلم قرائت شد بسیار فرهیخته بود. فیلم مخاطب را با شماره تماس 192 به عنوان شماره اذان گویا آشنا کرد و حتی در طرح بحث ازدواج و آموزش این مساله بسیار موفق بود. حتی فیلم نگاه های دورن و برون نقش اول فیلم را نشان داد که گاهی حرفی که می زد با افکار درونی اش متفاوت بود و این باعث شد که ما فقط به دیالوگ های مردم توجه نکنیم. 

چرا در فیلم یک روحانی دیده نمی شود

این مداح با بیان نکته انتقادی دیگری عنوان کرد: این فیلم نشان داد که صبا به دلیل کمرویی نمی تواند در برابر دیگران نماز بخواند، باید نمودهای مذهبی این مساله باز می شد؛ شاید این شخصیت می خواست ساز بزند و باز هم خجالت می کشید این تفاوت ها باید به چشم می آمد. به طور مثال ما در هیچ کجای این فیلم یک روحانی را نمی بینیم که به این دختر کمک کند. حتی اگر تمایلی نبود که این مساله به شکل مستقیم بیان شود. کارگردان باید با نمایش یک حدیث روی دیوار یا حتی قسمتی از یک برنامه دینی مثل «سمت خدا» شخصیت را هدایت می کرد. اینها نشان می دهد که فیلمنامه‌های ما در این حوزه ضعیف است. ما در فیلم و سریال‌هایی چون مختارنامه، امام علی، امام رضا و ... دیالوگ هایی داریم که بسیار پخته هستند و روی آنها فکر شده است.

وی با طرح این سوال که آیا جوان امروزی برای دیدن این فیلم بلیت می‌خرد؟ بیان کرد: دنیای امروز دنیای شتاب و زمان های فشرده است. کسی آنقدرها زمان ندارد که یک فیلم را با این طول و تفسیر نگاه کند.

حدود شش سال پیش برای دیدن یک کمدی به سینما رفتیم

حدادیان در ادامه گفت: با این حال فیلم بسیار عالی بود و حساسیت های مرا نباید به پای کلیت فیلم گذاشت بلکه فیلم «سر به مهر» را در این آشفته بازار سینمای ایران باید روی سر گذاشت و حلوا حلوا کرد.

این مداح همچنین در پاسخ به اینکه آخرین بار چه زمانی به سینما آمده است، اظهار کرد: خجالت می کشم بگویم که آخرین بار حدود 6 سال پیش برای دیدن یک فیلم کمدی با خانواده ام به سینما رفتیم. فیلم بسیار ضعبف بود و صحنه های خوبی نداشت و من تنها به خاطر فرزندانم مجبور شدم در سالن سینما بمانم. اگر سینما فضای سالمی داشته باشد ما هم علاقمندیم که به سینما برویم. اما گاهی دیده شده نه بهداشت روانی و نه ایمنی اخلاقی فیلم‌ها در نظر گرفته نمی‌شوند.