رقیه عزیزی که متولد سال ۱۳۴۸ است که با ازدواج خواهر بزرگترش در سال ۱۳۵۷ نقش بازوی پدر و مادر را برای تامین معیشت ایفا کرد، به ایرنا گفت: در آن سالها برنامه ای تهیه کردیم که قرار شد اوقاتی که در منزل هستم به مادرم در فرشبافی کمک کنم و در ساعاتی دیگر به پدرم در کارهای کشاورزی کمک کنم به همین دلیل و البته مشکلات مالی امکان ادامه تحصیل نداشتم ولی شرایط را به گونه ای رقم زدیم که برادران و خواهران بعد از من توانستند تحصیلات خود را ادامه دهند.

وی افزود: علاقمندی ام به فرشبافی باعث شد در کنار تشویق های پدرم در سال ۱۳۶۴ یک تخته فرش را با طرح های ذهنی و با حک عبارت «یا حسین» ببافم و آن را به قیمت یک هزار و ۳۰۰ تومان به فروش برسانم که تحسین اهالی روستای علیشار را به همراه داشت.

عزیزی اظهار کرد: در سالهای بعد که در حرفه فرشبافی تسلط بیشتری یافتم موفق شدن نخستین کلاس آموزش فرشبافی را با حضور ۱۵ نفر از دختران روستا و با اخذ هفت هزار تومان به عنوان شهریه برگزار کنم و بدین ترتیب انگیزه کارآفرینی در میان بانوان روستای علیشار تقویت شد و در ادامه پس از اینکه ازدواج کردم ساکن شهر پرندک شدم و دوره های آموزشی را در مرکز جامع القرآن این شهر برای ۴۰ تن از بانوان برگزار نمودم.

این بانوی کارآفرین ادامه داد: وقتی در سال ۱۳۹۲ همسرم از دنیا رفت، برای امرار معاش و تامین مخارج زندگی با دریافت یک فقره وام اقدام به خرید چند دستگاه بافندگی کردم و با اجاره یک مکان نسبت به تداوم فعالیت های آموزش فرشبافی و همچنین فروش محصولات تولیدی مبادرت کردم و پس از ازدواج دخترم ناگزیر به ساوه آمدم و در این شهر با همکاری مراکز بسیج و حسینه های محلات شهری و همچنین روستاهای اطراف، دوره های آموزشی فرشبافی را برای بانوان برگزار کردم و اکنون هم به دلیل نداشتن مکانی ثابت ناچار هستم که به صورت سیار در محله های شهر و روستاها فعالیت کنم.

عزیزی گفت: بانوانی که با حضور در دوره های آموزشی به استادکار تبدیل می شوند، اقدام به تولید فرش، گلیم و گیوه می کنند و من هم در زمینه فروش محصولات تولیدی شان با عرضه آنها در نمایشگاههای بین المللی، کشوری و استانی به آنها کمک می کنم.

وی گفت: به تازگی درخواست تسهیلاتی به یکی از بانک‌ها ارائه کرده ام تا با دریافت مبلغ ۵۰۰ میلیون ریال نسبت به تهیه دستگاه‌های پرس و مخصوص تولید کفش و گیوه اقدام کنم و در صورت تحقق این مساله امکان توسعه اشتغال وجود دارد و حتی برخی از فروشگاه‌ها نیز متعهد شده اند که هفته ای تا ۱۰۰ جفت از گیوه های تولیدی را خریداری کنند که می تواند کمک شایانی به اقتصاد خانوارهایی که بانوان آنها در این حوزه فعالیت دارند، باشد.

بانوی کارآفرین علیشاری افزود: هرگاه با خانم هایی که در کوچه و مقابل درب منازل خود نشسته اند، مواجه می شوم آنها را به فعالیت در حوزه گلیم و گیوه بافی و سایر فعالیت ها از قبیل تولید کسیه و سفره از مواد قابل بازیافت راهنمایی و تشویق می کنم و به آنها می گویم که به جای نشستن و غرق شدن در گوشی های تلفن همراه، بهتر است اوقات خود را در چنین فعالیت هایی صرف کرده و درآمدی نیز کسب کنند.

عزیزی گفت: در کنار فعالیت های ذکر شده، برنامه تولید خشکاله با هدف کاهش زباله ها را در دستور کار دارم و در این زمینه آموزش هایی را به بانوان علاقمند ارائه می دهم اما اجرای این طرح و سایر طرح های اشتغالزا برای بانوان مستلزم حمایت مسئولان و دولت است که با اعطای تسهیلات ارزان قیمت و بدون پیچ و خم های اداری و بانکی است، ضمن اینکه اگر در حاشیه جاده ها برای بانوان کارآفرین غرفه هایی به خصوص در فصل تابستان ایجاد شود تا بتوانند محصولات خود را به فروش برسانند نیز مساله ای بسیار مهم است.

وی گفت: اگر در روستای علیشار مکانی را برای امر آموزش و تولید محصولات در اختیار ما قرار دهند می توان شمار قابل توجهی از بانوان را بکار گرفته و در کنار آن ایده جمع آوری پشم های گوسفندی که در طبیعت رها یا سوزانده می شود را برای تبدیل به نخ و در نهایت محصول اصلی یعنی گلیم و فرش و بافتنی ها اجرایی کنیم که این اقدام می تواند کمکی به پاکسازی محیط ریست تلقی شود.

وی گفت: در زمینه جمع آوری گیاهان دارویی منطقه نیز فعالیت هایی از سوی بانوان انجام می شود و بعد از چیدن، محصول را برای یکی از پزشکان حوزه گیاهان دارویی در تهران ارسال می کنیم و پس از دریافت مبلغ، سهم هر یک از بانوان را به حساب آنها واریز می کنیم.

علیشار با ۳۶۶ خانوار و جمعیتی حدود یک هزار و ۱۰۰ نفر از روستاهای قدیمی و دارای جاذبه‌های گردشگری و تاریخی واقع در بخش خرقان شهرستان زرندیه به حساب می آید و یکی از آثار تاریخی این روستا به نام تپه قلعه باش در سال ۱۳۸۰ به ثبت ملی رسید.