رئیس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان زرندیه این شهرستان را دارای رتبه نخست برخورداری از اراضی بیابانی و کویری در سطح استان مرکزی دانست.
سیدمحمد میرهاشمی در گفتوگو با خبرنگار ایسنا، منطقه مرکزی، با اشاره به اینکه از مجموع 490 هزار هکتار اراضی بیابانی و کویری استان مرکزی 270 هزار هکتار آن در شهرستان زرندیه واقع است، افزود: براساس این آمار بیشترین میزان اراضی بیابانی در سطح استان در شهرستان زرندیه است.
وی کاهش نزولات آسمانی و قرار گرفتن در خشکسالی را موجب تسریع در روند بیابانی شدن این شهرستان دانست و چرای مفرط و نشست آبهای زیرزمینی را عاملی برای پیشروی بیشتر این منطقه به سمت بیابانی شدن بیان کرد و افزود: هماکنون مناطق بخش مرکزی و اطراف شهر خشکرود به دلیل قرار گرفتن در دشت مشمول تعریف بیابان شدهاند.
این مقام مسئول با اشاره به تهیه طرحهای مطالعاتی و اجرایی بیابانزدایی در این مناطق گفت: عمده کارهای صورت گرفته برای جلوگیری از بیابانی شدن این منطقه که تبعات خاصی از لحاظ فعالیت ریزگردها را به دنبال خواهد داشت، اصلاح و احیای مراتع و پوشش گیاهی است.
وی بوتهکاری با استفاده از گونههای سازگار در منطقه از قبیل آتریپلکس کانیسنس و انجام سایر عملیات اصلاح و احیاء با روشهای مناسب را از جمله اقداماتی دانست که با توجه به اعتبارات تخصیص یافته در اراضی این شهرستان بطور مستمر اجرا میشود.
میرهاشمی حفاظت از خاک و جلوگیری از فرسایش آن و افزایش ذخیره نزولات جوی را از جمله اهداف اجرای این طرحها بیان کرد و افزود: با اجرای این طرح ضمن افزایش پوشش گیاهی، علوفه مورد نیاز دامهای مرتعداران بهرهبردار نیز فراهم می شود.
وی در ادامه عامل انسانی را اصلیترین عامل تخریب و از بین بردن پوشش گیاهی و مراتع دانست و تصریح کرد: تخریب طبیعت علاوه بر زیان به نسل حاضر، موجب کاهش ذخایر طبیعی برای نسلهای آینده میشود از این رو حفاظت از منابع طبیعی ضرورت دوچندان دارد.
رئیس منابع طبیعی و آبخیزداری شهرستان زرندیه در پاسخ به پرسش ایسنا در خصوص راهکار مقابله با بروز پدیده فرسایش باد در محدوده روستای کریمآباد زرندیه نیز گفت: خشکسالی، چرای بیرویه دامها و از بین رفتن پوشش گیاهی علت آشکار شدن این پدیده در این منطقه است.
وی فرسایش باد و حرکت شنهای روان در منطقه کریمآباد زرندیه را بعضا موجب ایجاد گردوغبار و اختلال در تردد وسائط نقلیه در جاده قدیم ساوه زرندیه دانست و گفت: این منطقه در دو حوزه اراضی ملی و مستثنیات قرار دارد و حفاظت از 200 هکتار جنگل طاغی که در این حوزه مستقر است به صورت مشارکتی توسط شهرداری مامونیه و اداره منابع طبیعی تحت نظر و مدیریت قرار دارد.
به گفته وی، در قسمتی از این جنگل طاغ که جزو اراضی ملی است کاشت گیاه آتریپلکس و نیز پوشش گیاهی با اجرای طرحهای آبخیزداری صورت میگیرد، اما برای بخشی از آن که جزو مستثنیات است چون مالکیت در دست مردم است نمیتوان کاری کرد، از این رو گاه شاهد ایجاد گردوغبار و نیز حرکت شنهای روان که کانون آن بخش مستثنیات این منطقه هست، هستیم.