رییس اداره منابع طبیعی و آبخیزداری ساوه گفت: طرح بیابانزدایی در یک‌هزار و 97 هکتار از اراضی بیابانی این شهرستان در مناطق طراز ناهید، بلاق، اردمین، میچک، هندس و حوزه شهری ساوه انجام می‌شود،
سهراب پاژنامه در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا) – منطقه مرکزی، با بیان اینکه شهرستان ساوه 320 هزار هکتار اراضی بیابانی و مرتع دارد، افزود: شهرستان ساوه در شمال شرقی استان مرکزی وقاع شده و مساحتی معادل 44/451 کیلومتر مربع را در بر می‌گیرد که از این میزان مساحتی معادل 70 هزار هکتار را اراضی بیابانی منطقه تشکیل می‌دهد.
وی ادامه داد: در این مناطق از گونه‌های گیاهی اسفناج وحشی، اگروپیرون الن گاتوم استفاده می‌شود که اسفناج وحشی به صورت گلدانی و دو گونه گیاهی دیگر به صورت بذری در مناطق بیابانی کاشت و تولید می‌شود.
پاژنامه با بیان اینکه گونه‌های گیاهی مذکور در برابر خشکی و کم آبی مقاوم بوده و سازگار با آب و هوای این شهرستان هستند، اظهار کرد: استفاده از این گونه‌ها برای حفظ و مقاوم‌سازی خاکهای فقیر با توجه به شرایط اکولوژیک منطقه مورد توجه قرار گرفته است.
وی طرح بیابان زدایی روستای طراز ناهید از توابع بخش مرکزی ساوه را به عنوان اولین طرح جامع و مدون در این شهرستان ذکر کرد و ادامه داد: منطقه بیابانی طراز ناهید با مساحتی معادل 32080 هکتار از 21 منطقه سامان عرفی شامل 12 روستا تشکیل شده است که در فاصله 20 کیلومتری شمال شرقی شهرستان قرار گرفته است.
این مقام مسوول با بیان اینکه منطقه طراز ناهید جزو اراضی پست و کم ارتفاع بوده و بارندگی ناچیزی معادل 180 میلیمتر بصورت پراکنده در طی یکسال دارد، تصریح کرد: متوسط درجه حرارت منطقه 5/17-5/16 درجه سانتیگراد و تبخیر و تعرق 1200 میلیمتر در واحد سطح است که خود از عوامل محدود کننده اقلیمی به شمار می‌آید و در بعضی مواقع بطور نسبی بادها دارای شدت نسبتا زیادی هستند که زمینه فرسایش بادی را در منطقه ایجاد کرده است.
وی با اشاره به اینکه نوع اقلیم منطقه به روش آمبرژه، خشک سرد تعیین شده که دوره خشکی طولانی را دارا هستند، خاطر نشان کرد: بافت خاک در منطقه طراز ناهید اکثرا لومی شنی بوده و محدودیت قلیائی بودن و وجود سنگریزه در خاک سطحی و پایین بودن منابع آب زیر زمینی در کنار بارندگی ناچیز و پراکنده و به تبع آن با توجه به رشد جمعیت، نیاز بیشتر و شیوه‌های بهره برداری سنتی، موجبات تخریب منابع طبیعی و بیابانی شدن منطقه را فراهم کرده و روز به روز از میزان تولید منطقه کاسته شده و جهت جبران این کمبود نیاز به اصلاح و احیاء پوشش گیاهی و افزایش تولید علوفه مرتعی بیشتر احساس می‌گردد.
پاژنامه اظهار کرد: در راستای تحقق این هدف فعالیت‌های بیولوژیکی سازگار با عرصه در نظر گرفته شده است که از جمله آن فعالیت بوته کاری بوده که توسط گیاه مقاوم به شوری و خشکی آتریپکس کانی سنس اجرا می شود.
رییس اداره منابع طبیعی و آبخیز داری ساوه با اشاره به اینکه مناطق بیابانی از جمله مناطقی هستند که با کمترین تغییرات و دخالت در اکوسیستم نظم و هماهنگی خود را از دست داده و فرآیند بیابانزایی در این مناطق تشدید می‌شود، گفت: در این صورت انواع فرسایش از جمله فرسایش بادی و فرسایش آبی تسریع می‌شود که به تبع آن مشکلات مختلف اقتصادی و اجتماعی را خصوصا برای ساکنین در منطقه به وجود خواهد آورد که جبران و بهبود این وضعیت نیازمند صرف وقت و هزینه بالایی است و بازگشت به حالت طبیعی منطقه را با مشکل مواجه می‌سازد.
پاژنامه در پایان آموزش و فرهنگ سازی در خصوص نحوه بهره برداری از این گونه مراتع و چگونگی برخورد با مناطق بیابانی و مشارکت در امر اصلاح و احیای مراتع بیابانی برای ساکنین بیابان را امری ضروری دانست و خاطر نشان کرد: اداره منابع طبیعی شهرستان همه ساله کلاس‌های آموزشی و ترویجی در این خصوص برای بهره برداران مناطق بیابانی برگزار کرده و تمامی مسائل مرتبط با بیابان و بیابانزدایی در این کلاسها بیان می‌شود و سعی بر این است که بهره برداران مراتع بیابانی خود بتوانند در امر بیابانزدایی مشارکت حداکثری داشته باشند.
