یک کارشناس ارشد مدیریت اجرایی گفت: به نظر می‌رسد نه تنها باید همانند پیامبران نسبت به ترسیم نقشه و نشان دادن بهشت و جهنم روبرو به مدیران اجرایی اقدام کرد، بلکه باید دست راهنمایی‌شونده را نیز گرفت و با نظارت صحیح و درست بر عملکرد آنها از انحراف عملکرد جلوگیری کرد.
"مصطفی رحیمی" در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا) - منطقه مرکزی - افزود: متاسفانه اغلب تصمیماتی که برای اتخاذ راهبردها گرفته می‌شود، متاثر از تعصبات سیاسی است که کاری بس نابهنجار در عرصه عمل است.
وی بیان کرد: اگر چیزی به نام تجزیه و تحلیل هدف‌ها، در راس تصمیم‌گیری مدیران عالی و بعضا مدیران میانی نباشد، اغلب تصمیمات اجرایی بر پایه سیاست‌های متعلق به همان لحظه گذاشته می‌شود و شاهد افتتاح طرح‌های غیر سودمند و بعضا نا کارآمد خواهیم بود، لذا اجرای اولویت‌بندی‌های عمرانی منطبق با نیاز واقعی کشور، استان، شهر یا روستا نخواهد بود.
به گفته وی به نظر می‌رسد راه علاج، پرداختن به روش‌های عینی (بدون اعمال نظر شخصی) است، که متعاقب آن عوامل سیاسی دیگر نمی‌توانند در مرحله اجرا تاثیر عمده‌ای گذاشته و راهبردها را تعیین کند. در غیر اینصورت با نفوذ عوامل سیاسی در شخصی‌ترین مراحل اجرایی و صرفا با اعمال نظر شخصی افراد وضع تاسف‌باری به بار خواهد آمد.
وی با بیان اینکه اعمال نظارت بر روابط سیاسی بخش جدانشدنی از روح همکاری و شیفتگی است، که باید در عملکرد مدیران اجرایی کشور، استان‌ها و شهرها به وجود آید، تصریح کرد: باید اثرات ناشی از سیاست‌زدگی در عملکرد مدیران را با ارائه هدف‌های صحیح بلندمدت و نظارت صحیح بر عملکرد و عینی کردن عملکرد مدیران به حداقل رساند.
به گفته وی باید نسبت به مدیرانی که شیوه عملیات آنها صرفا براساس شخصیت سیاسی است، حساسیت زیادی نشان داد و از واگذاری مسئولیت به این افراد اجتناب کرد.
این کارشناس ارشد مدیریت اجرایی در ادامه گفت: لازم است با ارائه هدف‌های بلندمدت از طرف مدیران عالی و نشان دادن نقشه راه و ترسیم آینده پیش رو برای مدیران شهری و استانی آنان را در رسیدن به هدف نهایی و مسیر حرکت راهنمایی کرد، که خوشبختانه این بخش از کار به خوبی در اغلب افق‌ها و برنامه‌های پنج ساله و دیگر برنامه‌ها به خوبی ارائه شده است.
وی تصریح کرد: به نظر می‌رسد با توجه به شرایط، بعضی از هدف‌ها قابلیت تجدیدنظر و جابجایی را دارند و عمده مشکل در این بحث به نظارت صحیح بر عملکرد و عینی کردن عملکرد مدیران برمی‌گردد.
به گفته وی به نظر می‌رسد باید در اینجا نیز همانند پیامبران نه تنها نسبت به ترسیم نقشه و نشان دادن بهشت و جهنم روبرو اقدام کرد، بلکه باید دست راهنمایی‌شونده را نیز گرفت و با نظارت صحیح و درست بر عملکرد آنها از انحراف عملکرد جلوگیری کرد و در پایان با عینی کردن نتیجه عملکرد(و نه بر اساس ارائه آمار و عملکرد نوشتاری) به صورتی عمل کرد که جامعه به بهترین وجه و با پایین‌ترین هزینه و بالاترین بهره‌وری ممکن از نتایج کار این افراد منتفع شود.
