مدیرعامل موسسه مردم نهاد دوستداران و حافظان طبیعت ساوه و زرندیه گفت: زخم حاصل از نوشتن یادگاری بر اندام درختان آسیب‌پذیری آنان را سرعت می‌بخشد.
مهدی فرقانی‌پور اظهار کرد: سال‌هاست رسم غلط یادگارنویسی بر در و دیوار، کوه، درخت و آثار باستانی در وجود برخی از ما نهادینه شده است.
وی با بیان اینکه متأسفانه این رسم غلط، نه ایرانی است ،نه انسانی و نه اسلامی است، اضافه کرد: درختان علاوه بر تأمین زیبایی محیط زندگی انسان‌ها، نقش ریه‌ی طبیعت را بازی می‌کنند. این موجودات زنده قابل احترام‌اند و بی‌حرمتی به آنان پسندیده نیست.
وی ادامه داد: اینکه از خود چیزی به یادگار بگذاریم و دیگران از آن سود و بهره‌ای ببرند پسندیده است، اما، با حک خطوط کج و معوج و کلمات بی‌هدف بر روی درختان و آثار باستانی چه پیامی را می‌خواهیم به بیننده برسانیم؟
وی گفت: گاهی جمله زیبایی از بزرگ و فرزانه‌ای انسان را به وجد می‌آورد، یا شعر دلنشینی آن هم با خط زیبای نستعلیق ایرانی، به تناسب وضعیت روحی و روانی ما، پیام مهمی را به ما انتقال می‌دهد و نتیجه آن آرامش ماست اما، این کجا و خط‌های کج و معوج بر تن درختان کجا!
این دوستدار محیط زیست افزود: پوست در حیوانات و درختان یک عامل بازدارنده در مقابل ورود میکرب‌ها و بیماری‌هاست. زخمی شدن پوست آسیب بسیاری به بخش‌های داخلی اندام گیاهان و جانوران وارد می‌کند.
وی بیان کرد: ایراد جراحت به درختان چند صد ساله که میراث طبیعی و ملی محسوب می شوند با هیچ منطقی سازگار نیست.
وی با اشاره به تشبیه شکستن شاخه درختان و آسیب رساندن به آنها به شکستن بال فرشتگان در سخنان رسول خدا(ص)، خاطر نشان کرد: باید کمی فکر کرده و درست عمل کنیم تا در تعامل با محیط زیست، دیگر انسان‌ها و آیندگان شرمسار نباشیم.
