شروع سال جدید قمری با حلول ماه محرم آغاز می‌شود، ماه عزای سیدوسالار شهیدان و ۷۲ تن از یارانش، ماهی که امام رضا (ع) فرمود، با آغازش دیگر کسی پدر بزرگوار ایشان را خندان نمیدید و روز عاشورا روز مصیبت و اندوه و ماتم و گریه ایشان بود.
به گزارش ایسنا، ماه محرم تجلی اوج دلدادگی و عشق ارادتمندان به آستان مقدس سیدالشهدا(ع) است. این روزها حال و هوای شهرمان حال و هوای حزن و اندوه است. بیرق‌های "یا حسین" بر سر در خانه‌ها و مغازه‌ها و اماکن مختلف برافراشته شده و با دیدن آنها دل‌ها هوایی می‌شوند. محبان اهل بیت (ع) با پوشیدن پیراهن مشکی و حضور در تکایا و حسینیه‌ها بار دیگر اقامه عزا می‌کنند و با اشک چشم و سوز دل در مظلومیت شهدای واقعه کربلا این چنین می‌سرایند: باز این چـه شورش است که در خلق عالم است، باز این چه نوحه و چه عزا و چـه ماتم است.
از جلوه‌های زیبای مجلس روضه سیدالشهدا(ع) این است که نوکری و خادمی برای امام حسین (ع) کوچک و بزرگ، پیر و جوان، زن و مرد نمی‌شناسد. همه می‌آیند تا مجلس سوگواری و عزاداری رنگ و بوی خاصی به خود گیرد گرچه حضور پیرغلامان، محاسن سفیدان و خادمان حسینی که تجلی شور و شعور عزای سیدوسالار شهیدان هستند این دلدادگی را معنای خاصی می‌بخشد.
محرم امسال نیز فرصتی شد تا با حضور یکی از پیرغلامان امام حسین(ع) در دفتر خبرگزاری ایسنا منطقه مرکزی در ساوه، ضمن بیان روایت نوکری و دلدادگی او به آستان مقدس اباعبدالله الحسین (ع)، جلوه‌هایی از شور و شعور حسینی را که در سال‌ها عرض ارادت در مسجد و حسینیه‌ای که بنام قمربنی‌هاشم حضرت ابالفضل العباس(ع) جلوه گری کرده، برایمان شرح دهد و این عرض ارادت، دفتر ایسنا را در یکی از روزهای دهه اول ماه محرم به حسینیه اقامه عزای حسینی تبدیل کند.
علی رستم‌پور یکی از پیرغلامان قدیمی ساوجی است و چون بنیانگذار و مسئول هیات حضرت ابالفضل العباس (ع) بوده در بین هیاتی‌ها ساوه به "رئیس علی" مشهور است. او که ۷۴ سال از خدا عمر گرفته است از همان دوران کودکی علاقه وافری به حضور در هیات‌ها و تکایا داشت تا اینکه با تاسیس مسجد حضرت ابالفضل (ع) در سال ۱۳۴۷ اقدام به راه اندازی هیات در این مسجد، البته از سال ۱۳۵۵ با کمک هم مسجدی‌های خود کرد.
وی در گفت‌وگو با ایسنا اظهار کرد: از همان اوایل تشکیل هیات جلسات هفتگی در شب‌های جمعه قرائت قرآن، سخنرانی و روضه تشکیل و در ایام ولادت و شهادت اهل بیت (ع) مراسم خاص مناسبتی برگزار می‌شد. همچنان برنامه عزاداری از اول ماه محرم تا پایان ماه صفر هر شب به مدت دو ماه برگزار می شود و پیرغلامانی نظیر مرحوم "حسین بنی مهری"، "محمد بنی مهری"، "حسن یزدی"، "رضا جهانمیرزایی"، "حسن جمشیدی" و بسیاری دیگر در برپایی این هیات نقش داشتند و امروز دستشان از این دنیا کوتاه شده و مهمان سفره سیدالشهداء (ع) هستند.
وی در خصوص مفهوم پیرغلام امام حسین (ع) گفت: من خاک پای پیرغلامان امام حسین (ع) می شوم اما پیرغلام واقعی کسی است که زندگی او منطبق بر سیره علوی و فاطمی باشد و در لحظه جان دادن امام حسین (ع) در بالین او حاضر شود. پیرغلام گفتن به بزرگترها در هیئات مذهبی کار پسندیده‌ای است اما باید آن فرد رفتار و سلوک یک پیرغلام امام حسین (ع) را داشته باشد و به الگویی برای جوانان و نوجوانان تبدیل شود.
رستم پور در خصوص تفاوت عزاداری‌های قدیم و امروزی گفت: صفایی که هیئات قدیمی داشتند امروزه کمتر شده است. آن موقع سیستم صوتی پیشرفته امروزی نبود، مداح روی چهارپایه می‌ایستاد و با بلندگوهای بوقی یا همان شیپوری می‌خواند و تمرکز عزاداران به عزاداری و عرض ارادت به امام حسین (ع) بود ولی متاسفانه امروزه بیشتر شور حسینی بر شعور حسینی غلبه پیدا کرده و عزاداری‌ها از حالت اصیل خارج شده و برخی مداحان با خواندن اشعار فاقد محتوا بیشتر به دنبال احساسی کردن مستمع برای بالا پریدن هستند در حالیکه باید به مستمع، معرفت عزاداری و شعور حسینی را آموخت.
او گفت: مداحان باید دایره اطلاعات خود را گسترش دهند اما متاسفانه برخی از آنها اطلاعات محدودی داشته و اهل مطالعه نیستند و هیچ تلاشی برای ارتقای سطح اطلاعات خود در حوزه‌های دینی نمی‌کنند. از این رو توصیه می‌شود که مداحان علاوه بر ارتقا دانش خود نسبت به گسترش محفوظات و اشعار پیرامون ائمه اطهار(ع) اقدام کنند.
وی در ادامه اخلاص را مهمترین شرط نوکری در آستان مقدس سیدالشهداء(ع) دانست و افزود: اخلاص و تواضع لازمه نوکری امام حسین (ع) است که به زندگی برکت می‌دهد و دل را جلا و نورانیت خاصی می‌بخشد. خیمه عزای حضرت سیدالشهداء(ع) خیمه معرفت و در واقع حرم امام حسین(ع) است که باید از این خیمه برای تقویت اخلاص، تواضع و معرفت بهره‌گیری کرد.
رستم‌پور در ادامه، دستگیری از نیازمندان و گره‌گشایی از کار مردم را نتیجه تقویت معرفت و شعور حسینی دانست و افزود: یک خادم امام حسین (ع) باید در کنار عزاداری و نوکری برای سیدوسالار شهیدان از همنوعان خود دستگیری کند که خوشبختانه این روحیه در بین عزاداران هیات حضرت اباالفضل(ع) وجود دارد و در کنار برگزاری آئین‌های عزاداری، در آماده سازی و توزیع بسته‌های معیشتی، تامین جهیزیه، مایحتاج تحصیلی و سایر نیازهای ایتام و فقرا در طول سال مشارکت دارند.
از این پیرغلام امام حسین (ع) می‌پرسیم به کدامیک از اهل بیت (ع) علاقه خاصی دارید، که در پاسخ می‌گوید: وفاداری حضرت عباس (ع) به برادرش و شهادت مظلومانه آن بزرگوار به نحوی که در تاریخ واقعه عاشورا بیان شده است موجب شده که از دوران کودکی به قمر بنی هاشم (ع) علاقه خاصی پیدا کنم.
وی بیان کرد: حضرت عباس (ع) باب الحوائج است و افرادی که با نیت پاک به آن بزرگوار متوسل می‌شوند حاجت روا می‌شوند و نمونه‌های زیادی را در هیات از قول عزادران شنیده‌ایم. " خلق می‌دانند در بهداری قرب حسین / دردها را بیشتر عباس درمان می‌کند".
رستم‌پور همچنین به جوانان توصیه کرد: هیات داری فقط این نباشد که عزاداری شود و بعد از مراسم تعریف کنیم که امشب عجب عزاداری کردیم، گرچه این کار خوبی است اما در کنار آن باید فضایی فراهم کرد تا جوانان مخصوصا افرادی که درگیر آسیب‌های اجتماعی هستند جذب هیئات مذهبی شوند. علاوه بر جذب باید کاری کرد که جوانان ماندگار شوند و برای ماندگاری جوانان و نوجوانان باید به فکر اشتغال، ازدواج، تحصیل و سایر نیازهای آنان باشیم اگر روحیه مودت و همدلی در تجمعات مذهبی تقویت شود علاوه بر عزاداری اهل بیت(ع) که اجر معنوی بالایی دارد می‌توان از مشکلات گره گشایی کرد.
وی خواستار برپایی و احیای روضه‌های خانگی شد و افزود: سنت حسنه برپایی روضه در منزل، از گذشته وجود داشته است و برگزاری چنین مجالسی، موجب برکات فراوانی برای اهل خانه و خانواده می شود. روضه‌های خانگی باعث طول عمر و زیاد شدن رزق و روزی صاحب خانه می‌شود. یاد اهل بیت (ع) مصداق یاد خداست و باید همواره در منازل به یاد خدا و اهل بیت (ع) بود.
پایان بخش گفت‌وگوی ما با رئیسعلی رستم‌پور، پیرغلام امام حسین (ع) خواندن این اشعار با چشم‌های اشکبارش بود و این چنین زمزمه می‌کرد:
اشکی بُود مرا که به دنیا نمی‌دهم
این است گوهری که به دریا نمی‌دهم
گر لحظه‌ای وصال حبیبم شود نصیب
آن لحظه را به عمر گوارا نمی‌دهم
عمری بود که گوشه نشیـن محبتم
این گـوشه را به وسعت دنیا نمی‌دهم
در سینه‌ام جمال علی نقش بسته است
این سینه را به سینه سینا نمی‌دهم
تا زنده‌ام ز درگه او پا نمی‌کشم
دامان او ز دست تمنّا نمی‌دهم
سرمایه محبت زهراست دین من
من دین خویش را به دو دنیا نمی‌دهم
گر مهر و ماه را به دو دستم نهد قضا
یک ذره از محبّت زهرا نمی‌دهم
امروز بزم ماتم زهرا بهشت ماست
این نقد را به نسیه فردا نمی‌دهم
در سایه رضایم و همسایه رضا
این سایه را به سایه طوبی نمی‌دهم
انتهای پیام
