۰۷:۲۱-۰۸ خرداد ۱۴۰۰

۷۷۶۰۰۷۴

اصفهاناصفهان

نظر دادن

اشتراک گذاری

دانلود PDF

باشگاه خبرنگاران جوان اصفهان گزارش می دهد؛

جای خالی شاهکار‌های معماری دیروز در ایرانِ امروز/چرا مسجد شیخ لطف الله تکرار نمی‌شود؟

در حالی به معماری باشکوه دیروز افتخار می کنیم و آن را نمادی از هویت ایرانی و اسلامی می دانیم که خود برای آیندگان میراثی از معماری قابل تحسین به یادگار نمی گذاریم.

 به گزارش خبرنگار گروه استان های باشگاه خبرنگاران جوان از اصفهان، بیشتر کسانی که به اصفهان سفر کرده اند، مبهوت شکوه معماری شهر گنبد‌های فیروزه‌ای شده اند، زیباترین این گنبد‌ها که در فلات مرکزی ایران کم نظیر است از آن مسجد شیخ لطف الله است بنایی نشسته بر ضلع شرقی میدان نقش جهان با راز‌هایی که رمز گشایی آن‌ها دانش و دین شناسی معماران صفوی را به رخ می‌کشد.

مسجد شیخ لطف الله، یادگاری همچنان دیدنی

مسجد شیخ لطف‌الله به فرمان شاه عباس اول صفوی، برای تجلیل از مقام شیخ لطف‌الله میسی از علمای آن دوران در قرن یازدهم هجری، ساخته شده است. ساخت این مسجد هجده سال زمان برده است. این اثر در ۱۵ دی سال ۱۳۱۰ به شماره ۱۰۵ در فهرست میراث ملی به ثبت رسیده است.
مسجد شیخ لطف الله به دلیل تزیینات بی بدیل و معماری هوشمندانه، اثری شگفت انگیز و تماشایی است.

سید روح الله سید العسکری رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان اصفهان در گفتگو با خبرنگار ما گفت: یکی از زیباترین طراحی‌هایی که در مسجد شیخ لطف الله بکار رفته، گنبد آن است که شاهکار کم نظیری از کاشی کاری معرق به شمار می‌رود؛ این گنبد در سپیده دم به رنگ صورتی، در ظهر به رنگ کرم و در غروب به رنگ آجری دیده می‌شود.

او افزود: این مسجد بر خلاف مساجد دیگر مناره ندارد و صحن یا شبستان ورودی ندارد، موقعیت شبستان اصلی با ورودی بنا هم بر اساس اصول مهندسی تعریف و تعیین شده است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان اصفهان، تلفیق معماری و نور را از مهمترین ویژگی‌های مسجد شیخ لطف الله دانست و گفت: نوری که از ۱۶ پنجره مشبک مسجد به بخش درونی گنبد می‌تابد در سحرگاه روی کتیبه‌ای مزین به سوره انفطار می‌افتد، در طول روز به سوره شمس می‌رسد و در شب‌های مهتابی کتیبه مزین به سوره لیل را روشن می‌کند.

سید العسکری نقش بال‌های نورانی طاووس را از دیگر دیدنی‌های نمای درونی گنبد معرفی کرد و ادامه داد: تعدادی نقوش لوزی در داخل گنبد طراحی شده که وقتی نور به آن‌ها می‌تابد، پر‌های یک طاووس را به ذهن متبادر می‌کند، این پر‌ها با گذر زمان و تغییر جهت نور، باز یا بسته می‌شوند البته این طاووس فقط از زاویه ورودی درِ شبستان قابل مشاهده است.

وحدت در معماری دیروز، تکثر در معماری امروز

منصور عسکری کارشناس مرمت بنا و تزیینات کاشیکاری به خبرنگار ما گفت: مساجد در گذشته بر اساس مفاهیم عرفانی طراحی و پی ریزی می‌شد و نماد‌ها در سازه طوری به کار گرفته می‌شد که نمازگزاران را به تفکر درباره وحدانیت خدا ترغیب کند.

او افزود: متاسفانه در معماری و مهندسی جدید، کمتر به مفاهیم عرفانی و سلوکی توجه می‌شود و معماران و مهندسان، با تقسیم وظایف هر یک وظیفه تخصصی خود در طراحی، ساخت، کاشی کاری و ... را انجام می‌دهند که همین خود دور شدن از نگاه وحدت آفرین در احداث بناست.

کارشناس مرمت بنا و تزیینات کاشیکاری اظهار کرد: امروزه فقط کارکرد مساجد مورد توجه است، به این معنا که چقدر وسعت دارند، چه جمعیتی را میزبانی می‌کنند، سامانه‌های سرمایشی و گرمایشی همچنین نور و صدا چگونه باشد و در نهایت نمای مساجد که باید بروز و جدید باشد.

عسکری ادامه داد: به همین دلیل نمی‌توانیم مسجدی بیابیم که روند احداث آن از طراحی و پی ریزی تا تکمیل، متاثر از مفاهیم عمیق عرفانی باشد.

او تاکید کرد: بنابراین باید بگوییم شاید امروز بنا‌هایی ساخته شده باشد که از منظر وسعت بزرگ باشد و یا نمود‌هایی از ذوق و هنر را بتوان در آن‌ها مشاهده کرد، اما آنکه در خور میراث گذشتگان برای آیندگان باشند نیستند.

معماری اسلامی، امروز مولودی ندارد

سید مهدی موسوی موحد مدیر پایگاه میراث جهانی مسجد جامع اصفهان به خبرنگار ما گفت: باید اذعان کرد در حال حاضر چیزی به عنوان معماری اسلامی نداریم.

او افزود: بنا‌های مذهبی ما در چالش سنت و مدرنیته شکل گرفته اند و همین سبب شده نتوانیم اثر قابل دفاعی برای آیندگان بسازیم.

مدیر پایگاه میراث جهانی مسجد جامع اصفهان اظهار کرد: معمار در معماری اسلامی ناظر را خداوند می‌دانسته و بنابراین سعی داشته بهترین کار را همراه با خلاقیت ارائه کند، اما این نگاه، امروز کمتر دیده می‌شود.

  آنچه که امروز داریم، یادگار گذشتگان ما ست، اما اکنون با بی توجهی به ساخت بنا‌ها سرنوشت معماری مذهبی ما در خطر افتاده و اگر به همین روند ادامه داشته باشد آیندگان هیچ میراثی از که بیانگر سلوک عرفانی و معنوی ما باشد نخواهند داشت.

گزارش از محمد صابری

وزیر دانشمند خواجه سعد الدین ساوجی

وزیر دانشمند خواجه سعد الدین ساوجی= چهار کتیبه از چهار پادشاه در مسجد جامع اصفهان

392 - محمد ساوی وزیر

خواجه سعد الدین محمد مستوفی ساوجی در دوره سلطنت سلطان محمود غازان برادر ( اولجایتو )  نیز از رجال مشهور دربار او بود و ( صاحب دیوان ) لقب داشت...

دکتر لطیف الله هنر فر در کتاب گنیجنه آثار تاریخی اصفهان ( 72 )در بحث از شمال ایوان غربی مسجد جمعه اصفهان در مورد خواجه  سعد الدین ساوجی نوشته  است در کتیبه تاریخی وسط آن نام پادشاه وقت ( اولجا یتو) ووزیر  دانشمند ائ محمد ساوی وتاریخ ساختمان سال 710 هجری  است...

https://www.aparat.com/v/ZfAn4/%D9%85%D8%B3%D8%AC%D8

http://www.savehershad.ir/

کتاب فرهیتخگان ساوه 

 مولف : دکتر اوالقاسم فخاریان 

ص 848 -851

شرح حال کامل  در کتاب به رشته تحریر در آورده 

جمع آوری / محمد شرافت ساوجی 21  اسفند 1398

----------------------------------

هرچه در باره این مسجد بزرگ و عزیز گفته شود اندک است، اما آنچه در پی می آید تنها چند عکس از چند کتیبه آن است، حاصل یک گذر، آن اندازه که علاقه مندان به هنر را که موفق به بازدید این مسجد نشده اند تحریک کند تا از آنجا دیدن کنند.

در سفری که 20 آذر 93 به اصفهان داشتم و گزارش آن را تحت عنوان گشت نیم روزه در اصفهان با تصاویر دیدنی نوشتم، روز بعد، یعنی صبح جمعه یعنی 21 آذر همراه با فرزندم جعفر سری به مسجد جامع و زیارت مقبره علامه مجلسی زدم. مسجد جامع واقعا جای باشکوهی است. بسیار زیبا و دیدنی. از بهترین آثار موجود در ایران. گشت ما کوتاه بود. اما موفق شدم چهار عکس از چهار کتیبه مربوط به چهار پادشاه بگیرم. به هر حال قدمای از شاهان و امیران، برای ساختن بناها مایه گذاشته اند و تلاش کرده اند. در کنار آن لابد مسائل دیگری هم بوده که در تواریخ نوشته اند. برای هر کدام باید حسابی باز کرد و جمع و منهای آنها هم قدری با مورخان است و بعدش هم با خدای متعال. برای من جالب بود که در یک مسجد چهار کتیبه از چهار پادشاه باشد که همه هم شیعه هستند، با این که اصل این مسجد سلجوقی است و ایوان نظام الملک آن هم شناخته شده.

نخست اثر از سلطان محمد خدابنده نخستین پادشاه شیعه در دولت ایلخانی که محراب او در این مسجد از زیباترین محراب های گچبری ایران است. نام او با این القاب در میانه این محراب با تعبیر «غیات الدنیا و الدین ظل الله فی الارضیین» آمده و سپس نام وزیر او محمد ساوی. شرح کامل این کتیبه را مرحوم هنر فر آورده و نوشته که نام دوازده امام هم در آن آمده است: این هم عکس محراب:



کتیبه دوم از شاه طهماسب صفوی (م 984) است که بیش از پنجاه سال بر ایران فرمانروایی کرد و در مذهبی کردن ایران بیشترین نقش را داشت:



کتیبه دیگر از شاه سلیمان صفوی (م 1105) است که فرزند عباس دوم و پدرس شاه سلطان حسین صفوی از سلاطین بنام دوره صفوی است که علامه مجلسی در دوره وی شیخ الاسلام شد و در دوره پسر او هم شیخ الاسلام بود تا آن که در سال 1110 درگذشت:



کتیبه دیگر از چهارمین پادشاه یعنی شاه سلطان حسین صفوی (سلطنت تا 1135) و کشته شده در سال 1137 بدست مهاجمان افغان است و مدفون در حرم حضرت معصومه (س) همراه با 34 تن از شاهزادگان که در آن واقعه کشته شدند.



تفصیل اطلاعات مربوط به این مسجد در جاهای مختلف آمده که از آن جمله کتاب ارجمند گنجینه آثار تاریخی اصفهان اثر مرحوم استاد لطف الله هنرفر است که خدایش بیامرزد و اگر کسی تحریر جدید این اثر را که (خود در دستانشان دیدم) دست کم سه برابر شده بود در اختیار دارد برای چاپ آماده سازد.

جمع آوری / محمد شرافت ساوجی 21  اسفند 1398