نزول تمام کتب آسمانی در ماه مبارک رمضان

ماه رمضان ماه پربرکتی است که تمامی کتب آسمانی در این ماه نازل شده است. از صحیفه‌هایی که بر حضرت آدم نازل شده است تا نزول قرآن در شب‌های قدر.

مجله فارس‌پلاس: ماه رمضان نهمین ماه از ماه‌های سال قمری و عربی است و در قرآن کریم از ماه‌های دوازده‌گانه، غیر از ماه رمضان، نام هیچ ماه دیگری نیامده است.

ماه رمضان به خاطر نزول قرآن در آن، برتری یافته است. خداوند متعال در آیه 185 سوره بقره می‌فرماید: «شَهْرُ رَمَضَانَ الَّذِیَ أُنزِلَ فِیهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِّلنَّاسِ وَبَیِّنَاتٍ مِّنَ الْهُدَى وَالْفُرْقَانِ فَمَن شَهِدَ مِنکُمُ الشَّهْرَ فَلْیَصُمْهُ» ماه رمضان ماهى است که قرآن در آن فرو فرستاده شده که راهنماى مردم و دلایلى روشن از هدایت و جدایى (بین حق و باطل) است. پس کسى که در این ماه حاضر باشد (در وطن باشد) باید آن را روزه بدارد.

اغلب مفسرین بر اساس آیات ابتدایی سوره قدر و آیه 185 سوره بقره معتقدند که قرآن در یکی از شب‌های قدر نازل شده است، اما نکته جالب اینجاست که دیگر کتب آسمانی نیز در این ماه نازل شده است و در احادیث ائمه به این موضوع اشاره شده است.

در ششم ماه رمضان کتاب مقدس تورات بر موسی (ع) و در روز دوازدهم کتاب آسمانی انجیل بر عیسی (ع) و در هیجدهمین روز از ماه رمضان زبور بر داوود نازل شده است. علاوه بر این، از واثله بن اسقع روایت شده است، که پیامبر اکرم (ص) فرمود: صحف حضرت ابراهیم (ع) در نخستین شب ماه رمضان نازل گردید. در بیست و ششم ماه رمضان نیز نزول صحف بر حضرت ادریس (ع) را ذکر کرده‌اند.[1]

نزول کتاب‌های چهارگانه آسمانی در ماه رمضان

تعداد کتب و صحیفه‌هایی که بر پیامبران نازل شده‌اند، زیاد است؛ اما نام چهار کتاب به صراحت در قرآن کریم ذکر شده و نیز مشخص شده است که هر کدام از این چهار کتاب به کدام یک از پیامبران الهی نازل شده است. این چهارکتاب عبارت‌اند از:

1. زبور

حضرت داوود (ع) از پیامبران بزرگ بنی اسرائیل است و در نبرد میان طالوت و جالوت، با اینکه خردسالی بیش نبود، به میدان رفت و جالوت ستمگر را به هلاکت رسانید و سال‌های بعد به پیامبری بنی اسرائیل رسید.

زبور، نام کتابی است که خداوند متعال بر حضرت داود (ع) نازل کرد. «زبور» در لغت به معنای «کتاب»، است که جمع آن «زُبُر» می‌باشد. قرآن فرموده است: «وَآتَینَا دَاوُودَ زَبُورًا»[2] «و به داوود زبور بخشیدیم»

بنا به نقل ابن کثیر، کتاب «زبور» در دوازدهم ماه مبارک رمضان بر «داوود نبی (ع)» نازل شد.

2. تورات

تورات، نام کتابی است که بر حضرت موسی (ع) نازل شد. تورات، لفظ عبرانی به معنای تعلیم و شریعت است. قرآن مجید می‌فرماید: «نَزَّلَ عَلَیک الْکتَابَ بِالْحَقِّ مُصَدِّقًا لِّمَا بَینَ یدَیهِ وَأَنزَلَ التَّوْرَاةَ وَالإِنجِیلَ»[3] «این کتاب را در حالی که مؤید آن چه [از کتاب‌های آسمانی] پیش از خود می‌باشد، به حق [و به تدریج] بر تو نازل کرد و تورات و انجیل را پیش از آن فرستاد.

«تورات» در ششم ماه مبارک رمضان بر حضرت موسی (ع) نازل شد.

3. انجیل

انجیل، لغت یونانی است به معنای «بشارت»، نام کتابی است که خداوند متعال آن را بر حضرت عیسی(ع) نازل کرد. در آیه 46 سوره مائده آمده است: «وَقَفَّینَا عَلَی آثَارِهِم بِعَیسَی ابْنِ مَرْیمَ مُصَدِّقًا لِّمَا بَینَ یدَیهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَآتَینَاهُ الإِنجِیلَ فِیهِ هُدًی وَنُورٌ وَمُصَدِّقًا لِّمَا بَینَ یدَیهِ مِنَ التَّوْرَاةِ وَهُدًی وَمَوْعِظَةً لِّلْمُتَّقِینَ» «و عیسی پسر مریم را به دنبال آنان (پیامبران دیگر) درآوردیم، در حالی که تورات را که پیش از او بود تصدیق داشت و به او انجیل را عطا کردیم که در آن هدایت و نوری است و تصدیق کننده تورات قبل از آن است و برای پرهیزگاران رهنمود و اندرزی است».

نزول انجیل مقدس بر حضرت عیسی(ع) در ماه رمضان بوده است و بنا به نقلی از نویسنده «وقایع الایام»، نزول کتاب آسمانی «انجیل» بر حضرت عیسی بن مریم(ع) در روز سوم ماه رمضان واقع گردید. ولی ابن کثیر در یک روایت، نزولش را سیزدهم و در روایتی دیگر در روز هیجدهم ماه رمضان دانسته است.

گفتنی است که از تورات و انجیل و دیگر کتاب‌های آسمانی پیامبران، جز قرآن کریم، چیزی بر جای نمانده است و تمامی آن‌ها به دست طاغوت‌ها و ستمگران عصر نابود شده‌اند و آن چه که هم اکنون به نام انجیل و تورات، در میان پیروان مسیح و یهود وجود دارد، کتاب‌های اصلی آنان نیست؛ بلکه برداشت‌هایی از آن کتاب‌های شریف است که از سوی پیشوایان مذهبی و مقدس این دو کیش، تدوین و منتشر گردیده است و دچار تحریف و زیادتی و کاستی‌های فراوانی است.

4. قرآن

قرآن، نام کتابی است که خداوند متعال آن را بر آخرین پیامبرش حضرت محمدبن عبدالله(ص) نازل کرد. «کذَلِک أَوْحَینَا إِلَیک قُرْآنًا عَرَبِیا لِّتُنذِرَ أُمَّ الْقُرَی وَمَنْ حول‌ها وَتُنذِرَ یوْمَ الْجَمْعِ لاَ رَیبَ فِیهِ فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ»[4] «و بدین گونه قرآن عربی را به سوی تو وحی کردیم تا [مردم] مکه و کسانی را که پیرامون آن‌اند، هشدار دهی و از روز گردآمدن [خلق] که تردیدی در آن نیست، بیم دهی، گروهی در بهشتند و گروهی در آتش.»

قرآن کریم نیز در ماه رمضان و در شب قدر نازل شده است. [5]

صحیفه‌هایی که بر دیگر پیامبران نازل شد

در قرآن از صحیفه‌هایی نام برده شده است که بر حضرت ابراهیم و موسی نازل شده است[6] و در احادیث نیز به این موضوع پرداخته شده است. علامه طباطبایی در تفسیر المیزان و ذیل آخرین آیه سوره اعلی در این باره می‌نویسد: «در مجمع البیان است که از ابوذر روایت شده که گفت: به رسول خدا(ص) عرضه داشتم: یا رسول اللَّه خداى تعالى چند کتاب نازل کرده؟ فرمود: صد و چهار کتاب، که ده صحیفه از آن بر آدم، و پنجاه صحیفه بر شیث، و سى صحیفه بر اخنوخ، که همان ادریس است، و او اولین کسى است که با قلم خط نوشت، و ده صحیفه بر ابراهیم، و چهار صحیفه باقى تورات و انجیل و زبور و فرقان است.

علامه در ادامه می‌گوید: این معنا را سیوطى هم در الدر المنثور از عبد بن حمید و ابن مردویه و ابن عساکر، از ابوذر نقل کرده، با این تفاوت که در نقل آنان صحف آدم را نشمرده، و به جایش قبل از ذکر تورات ده صحیفه براى موسى شمرده است. [7]

علامه مجلسی نیز از سید بن طاوس روایت می‌کند که در صحف حضرت ادریس دیدم که ثلث آخر شب جمعه ۲۷ ماه رمضان حق تعالی کتابی به لغت سریانی در بیست و یک ورق بر حضرت آدم نازل گردانید و آن اول کتابی است که خداوند از آسمان به زمین فرو فرستاد تا بندگان خود را بدین وسیله هدایت و ارشاد فرماید.[8]

آیت‌الله رسولی محلاتی درباره حضرت شیث و صحیفه‌های مربوط به ایشان می‌نویسد: خدای تعالی پنجاه صحیفه به شیث داده بود که با آن‌ها مردم زمان خود را که همگی از نوه‌ها و نواده‌های آدم بودند، به خدای یگانه دعوت کند. مسعودی گفته است که بیست و نه صحیفه بر شیث نازل شد که در آن‌ها تهلیل و تسبیح بود.[9]

پس می‌توان نتیجه گرفت که صحیفه‌هایی بر برخی از پیامبران نازل شده است، اما آمار دقیق این صحیفه‌ها مشخص نیست، اما نکته جالب اینجاست که در برخی روایات آمده که نزول «صُحف» بر حضرت ابراهیم نیز در نخستین شب ماه مبارک رمضان بوده است.

 علامه سید محمدحسین طباطبائی

نام کتاب های پیامبران اولوالعزم چیست و کدام ...

نام کتاب های پیامبران در قرآن

کتاب های آسمانی

چند صحف آسمانی وجود دارد بعضی ها می گویند ۵ تا بعضی ها می گویند ۹۲ تا – ۱۱۰ لطفاً نام چند مصحف با پیامبر آن را ذکر نمایید و مگر پیامبران اولوالعزم دارای شریعت و کتاب نمی باشند پس چطور حضرت نوح دارای کتاب نمی باشند ؟

قرآن - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 قرآن (به عربی: القرآن) کتاب مقدس دین اسلام است و در باور مسلمانان سخنان خدایی یکتا با نام اصلی «الله» است که وی به‌صورت وحی و توسط جبرئیل بر پیامبر اسلام، محمّد بن عبدالله، نازل کرده‌است.^[۱] مسلمانان قرآن را بزرگ‌ترین معجزهٔ محمّد و روشن‌ترین دلیل بر پیامبری او می‌دانند.^[۲] قرآن اصلی‌ترین منبع وحی در اسلام به‌شمار می‌آید و به زبان عربی کلاسیک نوشته شده‌است. واژهٔ قرآن در لغت به‌معنی «قرائت کردن» و «خواندن» است و مسلمانان معمولاً به آن با عناوینی مانند «قرآن کریم» و «قرآن مجید» اشاره می‌کنند. قرآن فعلی به ۳۰ جزء تقسیم شده و ۱۱۴ سوره دارد.^[۱] قرآن همچنین یکی از متون مقدس بهائیان است.^[۳] علاوه بر اهمیت قرآن از جنبهٔ دینی و مذهبی، این کتاب به‌عنوان بهترین یا یکی از بهترین آثار ادبی ادبیات عرب شناخته می‌شود^[۴][۵][۶] و تأثیر بسزایی بر زبان عربی داشته‌است

زبور - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 زبور نام کتابی است که بر اساس قرآن و روایات اسلامی، بر داوود نازل شده‌است.^[۱][۲]

تورات - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

 تورات (به عبری: תּוֹרָה) (تلفظ عبری: توراه) معانی گوناگونی دارد که در خاص‌ترین معنای آن، نام پنج کتاب اولِ تنخ است که به باور یهودیان، در کوه سینا از سوی یهوه به موسی داده شده‌است. با این حال، محققان معاصر معتقد هستند تورات توسط چندین نویسنده مختلف و قرن‌ها بعد از دوره‌ای که ادعا شده موسی در آن زندگی کرده و احتمالاً در دوره هخامنشی نوشته شده‌است.^[۱][۲][۳] اغلب تاریخ‌پژوهان اتفاق‌نظر دارند که تورات حداقل بر پایه چهار منبع از پیش‌موجود شکل گرفته که این منابع را اصطلاحاً منبع روحانی، منبع یهوه‌ای، منبع الوهیمی و تاریخ تثنوی می‌نامند. همچنین چهار کتاب اول تورات در پروسه‌ای مستقل از کتاب پنجم (سفر تثنیه) آن به وجود آمده‌اند.^[۴]

انجیل - ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

یک اِنجیل، (عربی شده واژهٔ یونانی εὐαγγέλιον «اِئوانگِلیون» euangelion، به معنای خبر خوش یا مژده)، شرحی از زندگی و آموزه‌های عیسی است. چهار انجیل اصلی، یعنی انجیل متی، مرقس، لوقا و یوحنا، در کنار یکدیگر انجیل‌های عهد جدید از کتاب مقدس هستند و احتمالاً بین سال‌های ۶۶ تا ۱۱۰ میلادی نوشته شده‌اند.^[۱][۲][۳] نام نویسندگان چهار انجیل مذکور مشخص نیست و این اسامی را در قرن دوم میلادی به آن‌ها داده‌اند. احتمال قریب به یقین هیچ‌کدام از نویسندگان این انجیل‌ها عیسی را از نزدیک نمی‌شناختند و هر چهار انجیل پس از نقل سینه به سینه سرانجام مکتوب شده‌اند.^[۴] به اتفاق مسیحیان عهد جدید را به عنوان کتاب آسمانی خود قبول دارند و مطالعه می‌کنند. نام این بخش به پیمانی اشاره دارد که آغازگر دورهٔ جدیدی از ارتباط خداوند با انسان است. خداوند طبق این پیمان شریعتی را که از طریق موسی عطا کرده بود برداشت (سفر خروج فصل ۱۹ آیه‌های ۵ و ۶) و ایمان به مسیح را شرط بخشایش گناهان انسان و رستگاری او قرار داد. نشانه و اصل محوری این پیمان، بخشش کلیه گناهان به واسطهٔ قربانی شدن عیسی مسیح (یعنی صورت بشری خداوند) است. عهد جدید علاوه بر چهار انجیل اصلی، کتاب اعمال رسولان، نامه‌های رسولان مسیح و کتاب مکاشفه را هم دربرمی‌گیرد. انجیل‌های دیگری هم در طول تاریخ نوشته شده‌است که همگی متاخرتر از چهار انجیل اصلی هستند.^[۵] پروفسور درل باک عهدجدیدپژوه معاصر ارزش این متون را به دلیل نگارندگان آن‌ها و زمان نگارششان می‌داند.^[۵]

پژوهشگر : محمد شرافت

بزرگترین کتابخانه ساوه در دنیا کتابخانه ای بزرگتر از آن ...

رجال ومشاهیر ساوه 

ابو طاهر خاتونی ساوجی و

( وفات حدود سال 520 ق)

کتابخانه ساوه

((در دنیا  کتابخانه ای بزرگتر از آن وجود نداشت وچنین اطلاع یافتیم که قوم مغول آن را بسوختند )) 13

13- حموی یاقوت معجم البلدان طبع لیدان ج 3 ص 24

نيشابور و پايگاه علمي آن از منظر ياقوت حموي مطالعه موردي سده هاي چهارم تا ششم هجري

https://iranjournals.nlai.ir/article_14988_40a2f26ebfaffebaa529f1d3006564c0.pdf

الف - احوال

معین الدین موفق الدوله  ابوطاهر حسین بن حیدر ساوجی خاتونی وزیر از بزرگان و دانشمندان نامندار قرن ششم هجری  است 

که تاریخ زایش وی دقیقا دانسته نیست . اما حسب قطعه ای که عماد کاتب اصفهانی  در کتاب خود اززبان او به عربی نقل کردند که گویادر سال 511 هنگام گرفتاری ومصیبت خود سروده ودر آن به هفتاد سالگی خود اشاره کرده است . بایستی زایش وی حدود نیمگاه سده پنجم  یعنی حوالی سال 440 - 442 ه ق  بوده باشد ...

ادامه دارد از صفحه 210 تا216  کتاب  نامه ساوه