مقاله برگزیده

تولد امام زمان (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)

 
تولد ا‌مام زمان (عجّل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف)، در سحرگاه نیمه شعبان سال دویست و پنجاه و پنج هجری قمری، پنج سال قبل از شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) بوده است. از جمله شبهاتی که در این رابطه وارد شده این است که گفته شده، در کتاب کافی آمده وقتی امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) به شهادت رسیدند در هیچ‌یک از اهل خانه حضرت آثار حمل دیده نشده است، لذا حضرت فرزندی نداشته است، ولی در پاسخ به این شبهه باید گفت: اساسا این شبهه، شبهه نادرستی است زیرا تولد امام زمان (علیه‌السّلام) بعد از شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) نبوده تا آثار حمل در مادر ایشان دیده شود بلکه پنج سال قبل از شهادت امام حسن عسکری (علیه‌السّلام) بوده که علمای شیعه و اهل‌سنت به این‌مطلب تصریح نموده‌اند.

(ادامه)

https://www.wikifeqh.ir/

http://javananemasjed.blogfa.com/post/778

در میان نایبان چهارگانه امام زمان(عج) که نیابت خاص ان حضرت در زمان غیبت صغری را داشتند، نام یک ایرانی هم به چشم می خورد.

مجله مهر: ««ما او  را مي‌شناسيم، خداوند تمام خوبي‌ها و خوشنودي‌هاي خويش را به وي بشناساند و او را با عنايت خود خرسند گرداند، از نامه او آگاه شديم و در مسؤوليت محوله به وي اطمينان داريم، او در نزد ما داراي مقامي است که موجب شادي وي خواهد شد، خداوند احسان خود را نسبت به وي زياد گرداند...» این، متن نامه ای است که امام زمان(عج)در تایید نیابت خاص سومین نایب شان نوشته اند. نایب خاصی که ملیتی ایرانی داشت:«ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی».

نایب خاص قمی امام زمان

حسين بن روح از خاندان ايراني نژاد، به نام «آل نوبخت» بود. جد بزرگ این خانواده یعنی «نوبخت» از بزرگترین ستاره شناسان زمان خود بود. او که از آئین زرتشت پیروی می کرد در زمان خلافت منصور خليفه دوّم عباسي (158 ـ 136 ق.) مسلمان شد و سپس با ورود به دربار بنی عباس، در گسترش علوم و تمدّن اسلامي خدمات چشمگيري از خود نشان داد. فرزندان و نوادگان نوبخت در عصرهاي مختلف به ترتيب از مترجمان چيره دست زبان فارسي به عربي و از ستاره شناسان، راويان، متکلّمان، فيلسوفان، فقيهان و شعراي سرشناس بوده اند و حتّي برخي از آنان به مسؤوليتهاي مهم حکومتي نيز دست يافته اند.

گرچه خود نوبخت پس از مسلمان شدن در مذهب خلفاي بغداد، یعنی مذهب اهل سنت بود. اما بعدها همه نوبختيان شیعه شدند و از جمله جزو شيفتگان و یاران خاص اهل بيت(عليهم السلام) شدند.

«ابوالقاسم حسین به روح» هم از جمله نوبختی ها بود. می گویند او به لهجهٔ اهالی آبه (از روستاهای شهرستان ساوه) صحبت می کرد . طوری که در بعضی منابع از حسین بن روح نوبختی را با لقب آوی (آوه یا آبه) هم یاد شده است. شیخ صدوق هم او را از اهالی آوه می دانست.

او از نزدیکان مورد اعتماد محمد بن عثمان (دوّمین نایب خاص) بود و رابط بین او، عثمان بن سعید و شیعیان بود که در سال 305 هجری قمری، با وصیت دومین نائب خاص امام زمان (محمد به عثمان) و با رحلت وی، به عنوان سومین نایب ویژخ امام زمان(عج) منصوب شد و دستخط مبارک امام زمان(عج) در تایید این انتصاب را دریافت کرد.

نماینده ای ویژه، مورد اعماد همه

شخصيت جامع حسين بن روح چنان بود که انتصاب وي براي نيابت امام زمان(عج) بي درنگ مورد توجه و استقبال دست اندرکاران دستکاه نيابت و علماي سرشناس و صاحب نفوذ در مناطق مختلف قرار گرفت و در نهايت اين فقيه فرزانه توانست دوران حساس و بحراني اين مقطع را به خوبي پشت سر بگذارد.حتّي فقهاي بزرگ شهر قم که در آن ايام از قدرت و منزلت خاصي برخوردار بودند، با اين حال در نهايت بردباري و اشتياق، از دستورات وي پيروي کردند؛ از جمله  علي بن بابويه، پدر شيخ صدوق (از فقهاي پر نفوذ شهر قم) در اين هنگام جهت ديدار با نايب سوّم، به شهر بغداد سفر مي کند، چند روزي در محضر حسين بن روح مانده، مسائلي را عنوان کرده و پاسخش را گرفت و سپس به شهر  قم بازگشت.

به گفتهٔ شیخ طوسی شروع نیابت نوبختی به سال ۳۰۶ هجری/ ۹۱۷ میلادی بود. او توقیعاتی را منتسب به امام زمان ارائه می‌کرد و به پرسش‌های علمای قم پاسخ می‌داد. چنین به نظر می‌رسد که حسین بن روح نوبختی بیش از نواب پیشین نزد شیعیان هم عصرش شناخته شده بود. حسین بن روح توانست به عنوان تنها نائب زمان خود توسط شیعیان پذیرفته شود و خاندان نوبختی تأثیر غالبی بر جامعه شیعیان و علما داشتند. حسین بن روح همچنین کوشید تا غیبت را علاوه بر توجیه براساس حدیث با رویکردی عقلی نیز توجیه نماید. حسین بن روح علاوه بر آنکه در میان شیعیان بغداد از موقعیت اجتماعی خوبی بهره مند بود، در میان دستگاه خلافت عباسی بخصوص آل فرات نیز از نفوذ و احترام قابل ملاحظه‌ای برخوردار بود.

«حسين‌بن روح» داراي برتري‌هاي فراواني بود، مهم‌ترین صفت وي رازداری بود؛ به طوری که «ابوسهل نوبختی» درباره او گفته است: «ابوالقاسم، اگر امام را زیر دامن خود پنهان داشته باشد و بدنش را با قیچی قطعه قطعه کنند تا او را نشان دهد، هرگز چنین نخواهد کرد.»
او همچنين با وجود این که خلفا را غاصب حکومتی می‌دانست که صاحبان اصلی آن، یعنی ائمه (ع) را با زهر یا شمشیر کشته بودند، سیاست تقیه را دنبال می‌کرد، وی حتی در جلسه مناظره، با پیش گرفتن تقیه در مقابل اهل سنت، توانست خود را از معرض ظن نجات دهد، در اين جلسه مناظره يكي از دوستانش با جواب او، خنده‌اش گرفته بود، پنهانی سرزنش كرد، دوستش در جواب گفت: «شنیدن این سخن از نماینده امام تعجب‌آور است و موجب خنده می‌شود»، حسین بن روح او را تهدید کرد که اگر بار دیگر این سخن را بگوید با او قطع رابطه خواهد کرد.

21 سال نیابت خاص

حسین بن روح سرانجام در 18 شعبان سال326 هجری قمری، پس از 21 سال نیابت خاص امام زمان از دنیا رفت. اما از آنجا که هنوز سه سال از دوران غيبت صغري باقي مانده بود، ضرورت داشت براي ادامه رياست و تکميل اين دوره سرنوشت ساز، يک فقيه و شخصيت توانمند ديگر به جاي او منصوب شود. از اين رو، حسين بن روح چند روز قبل از رحلت، به دستور امام عصر(عج)، مسؤوليت دستگاه نيابت را به نايب چهارم، علي بن محمد سَمري سپرد. شیعیان عراق، پس از تشییع باشکوه پیکر وی، او را در محله نوبختيه، جنب راست ضلع شرقي بازار «عطاران» به خاک سپردند. اجایی که الان به نام محله «رصّافه» در شرق بغداد و در منطقه مرکزي و در ميان بازار قرار دارد و به «مقام حسين بن روح» مشهور است.

خاندان نوبختی از جمله خاندان های عالم و نامدار عصر خود بودند و شاعران، دانشمندان و اصحاب خاص معصومان(ع) از میان انان بوده است. از جمله :

ابوسهل بن نوبخت، ستاره شناس.

ابوسهل فضل بن نوبخت، فيلسوف و متکلّم.

ابواسحاق بن اسحاق بن ابي سهل، متکلّم و صاحب کتاب «الياقوت».

ابوسهل اسماعيل بن علي، از اصحاب امام هادي و امام عسکري(عليهما السلام)

ابومحمد حسن بن موسي نوبختي، رجال شناس وصاحب کتاب «فرق الشيعه».

حسن بن سهل نوبختي، منجم مشهور.

ابو عبدالله احمد بن عبدالله نوبختي، شاعر.

------

حسین بن روح نوبختی آوی (آوه ای) ساوه

1- حسین بن روح نوبختی آوی (آوه ای)

ابوالقاسم حسین بن بوبختی 

از مردان نامهی ودانا وتوانای خاندان بزرگ شعیه ایرانی نوبختی است که مقیم بغداد بودند ودرمیان آنان علمل . وحکما ومتکلمان نام آوری برخاستند. وخدمات گرانقدی به آیین پاک تشیع نمودند.

حسین بن روح . سومین نایب از ( نواب اربعه ) وسفرای چهارگانه حضرت امام زمان (عج ) است که از سال 304 یا 305 ه ق.پس از رحلت نایب دوم امام یعنی محمد عثمان بن سعید عمروی تا سال 326 ه ق رابط میان شعیان وامامغایب بود وکارهای مهم شیعیان به وسیله اوحل وفصل می شد.

نخستین توفیعی که راجع به (حسین بن روح ) از ناحیه مقدسه (6 شوال 305  ه ق)شرف صدور یافت بدین گونه بود

ما اورا می شناسیم خداوند همه خوبیها ورضای خودرابه اوبشناساند ووی را با توفیعات خود سعادتمندگرداند. از نامه اواطلاع یافتیم  وبه وثوق او اطمینان داریم 

اودر نزد ما جایگاهی دارد که وی رمسور می گرداند. خداوند احسان ونیکی خود را درباره اوافزودن کند 

حسین بن روح کتاب التادیب رانوشت وبه قم فرستاد وبه جمعی از فقهای آنجا نوشت  این کتاب را مطالعه کنید وببنید ایا چیزی خلاف نظر شما در ان هست ؟

فقهای قم پس از مطالعه نوشتند . تمام مسایل  آن صحیح است وچیزی مخالف رای مادر آن نیبست.

از اینجا میزان علم وفقه واحاطه وی به خوبی معلوم می گردد زیرا قم مرکز فقها ومحدثین شیعه بوده وبا این وصف کتاب اومورد تصویب کامل آنان قرار گرفته است

شیخ صدوق از محمد بن علی بن متیل روایت می کند که.

زنی به نام زینب از اهل آبه (آوه) همسر محمد بن عبدیل ابی (آوهای ) 300 دینارسهم امام داشت   آن را نزد عمویم جعفر بن محمد بن متیل آورد وگفت می خواهیم این مال را ار من گرفته وبه ابوالقاسم حسین بن روح تسلیم کنی  عمویم مرا با زن به نزد حسین بن روح فرستاد تا درخواست اورابرای وی ترجمه کنک چون به خدمت حسین بن روح رسیدیم با زبان فصیح مردم آبه  (اوه) با وی سخن گفت وپرسید (زینب! چونا .خوبذا کوابذ! چون است ؟  یعنی زینب ! چطوری  . خوبی . کجا بودی  ازبچه هایت چه خبر؟ وقتی من دیدم حسین بن روح با زبان  زن آشنایی دارد پول رابه اودادم برگشتم.

کتاب  ساوه شهرباستانی جلد اول دوم

نوسینده : احمد نعمتی  جلد اول  ص- 51- 52

تهیه کننده/ محمدشرافت ساوجی 30 بهمن 1398

حسین بن روح نوبختی

برای دیگر کاربردها نوبختی را ببینید.

حسین بن روح نوبختی (متوفای ۳۲۶ق)، سومین نایب از نواب اربعه امام مهدی(عج) است که به مدت ۲۱ سال (۳۰۵ - ۳۲۶ق) نیابت خاصه را بر عهده داشت. او از اصحاب امام عسکری(ع) و از یاران نزدیک نایب دوم در بغداد بود. محمد بن عثمان در واپسین روزهای حیات خود، حسین بن روح را به دستور امام زمان، جانشین خود کرد. پس از مدتی در ۵ شوال ۳۰۵ق، اولین توقیع از سوی حضرت مهدی در تأیید حسین بن روح صادر شد. حسین بن روح در ابتدای نیابت خود در دستگاه حاکم عباسی دارای موقعیت و احترام ویژه بود، اما بعدها دچار مشکل شد و مدتی زندگی مخفیانه داشت و سپس پنج سال زندانی شد. از مهمترین اتفاقات دوران حسین بن روح، ماجرای شلمغانی است که وکیل مورد اعتماد او بود، اما دچار انحراف عقیده گردید و توقیعی از جانب امام زمان(عج) در لعن او صادر شد. موقعیت علمی حسین بن روح نوبختی، به دلیل تألیف کتب فقهی و اشراف کافی در مناظرات علمی، ممتاز دانسته شده است. در منابع روایی، کراماتی از او نقل شده است.

زندگی‌نامه

سال ولادت حسین بن روح مشخص نیست. کنیه او ابوالقاسم است و در منابع، از او با القاب نوبختی، روحی[۱] و قمی[۲] یاد شده است. قمی‌بودن او را به دلیل سخن‌گفتن با گویشِ فارسی اهالی آبه (نزدیک ساوه) و مناسبات نزدیکش با مردم آن‌جا احتمال داده‌اند،[۳][۴][۵] اما در بیشتر منابع، مشهور به نوبختی است. گفته شده انتساب وی به خاندان نوبختی، از سوی مادرش بوده است.[۶] برخی نیز گفته‌اند او از شاخه بنونوبخت قم بوده و در زمان نایب اول به بغداد مهاجرت کرده است.[۷]

حسین بن روح نوبختی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

پرش به ناوبریپرش به جستجو

حسین بن روح نوبختی، (نام کامل: شیخ ابوالقاسم حسین بن روح بن ابی بحر نوبختی) سومین نایب خاص (سفیر) امام زمان در دوران غیبت صغری با ملیتی ایرانی از شهر قم[۱][۲] بوده‌است.

زندگی[ویرایش متنی]

حسین بن ابی بحر را مورّخان و محدّثان گاهی «نوبختی» زمانی «روحی»، گاهی «حسین بن روح بن بنی نوبخت» و بعضاً «قمی» گفته‌اند.[نیازمند منبع] همان‌گونه که از نام وی هویداست، ایرانی‌تبار بوده‌است. نوبختیان از خاندانهای ایرانی مسلمان شده دوره منصور عباسی و پیوسته همنشین و همراه خلفای عباسی بودند. ایشان در اثر قدرت سیاسی و توان اقتصادی، پایگاه اجتماعی مناسبی داشتند که با تکیه بر آن، در پیشبرد تفکّر شیعی و حمایت از شیعیان نقش اساسی بازی کردند[۳] در بعضی از روایات آمده که وی اهل قم بوده‌است، و گفته‌اند در گفتگوی فارسی به لهجهٔ اهالی آبه (از روستاهای شهرستان ساوه) سلیس و روان بود، حال آنکه برخی دیگر معتقدند که ملقّب شدن نوبختی به «قمی»، بخاطر شدّت علاقه و ارتباط وی با قم و علمای آن سامان بوده‌است.[۳] و در بعضی منابع حسین بن روح نوبختی را با لقب آوی (آوه یا آبه) نیز خطاب می‌کردند.[۴] شیخ صدوق نیز وی را از اهالی آوه یاد کرده‌است.[۵]

حسین بن روح نوبختی

ذخیره مقاله با فرمت پی دی اف
 

حسین بن روح نوبختی
مرقد حسین بن روح نوبختی
اطلاعات فردی
نام کامل	حسین بن روح نوبختی
لقب	نوبختی، روحی
کنیه	ابوالقاسم
تاریخ وفات	سال ۳۲۶ ه. ق
شهر وفات	بغداد
مدفن	محله نوبختیه، نزدیک قنطرة الشوک، کنار نهر عیسی در سمت غربی شهر بغداد
اطلاعات دینی
فعالیت‌ها	سومین نائب خاص امام زمان (عجل‌اللّه‌فرجه‌الشریف)

حسین‌بن روح نوبختی، ابوالقاسم حسین‌ بن روح‌ بن ابی‌بحر، سومین نایب خاص از نایبان چهارگانه امام زمان (عجل‌اللّه‌فرجه‌الشریف) است.
 

سال ولادت وی معلوم نیست. آشنایی وی با گویشِ فارسی اهالی آبه (نزدیک ساوه) و مناسبات نزدیکش با مردم آنجا، 

ابوالقاسم حسین بن روح نوبختى

ابوالقاسم حسین بن روح" عالم بزرگ و سومین سفیر و نائب از نواب اربعه امام زمان (ع) از خاندان بزرگ شیعه ایرانی نوبختی است که مقیم بغداد بودند.

زندگینامه ی حسین بن روح نائب خاص ایرانی امام زمان(ع)

«ابوالقاسم حسین به روح» هم از جمله نوبختی ها بود. می گویند او به لهجهٔ اهالی آبه (از روستاهای شهرستان ساوه) صحبت می کرد . طوری که در بعضی منابع از حسین بن روح نوبختی را با لقب آوی (آوه یا آبه) هم یاد شده است. شیخ صدوق هم او را از اهالی آوه می دانست.

او از نزدیکان مورد اعتماد محمد بن عثمان (دوّمین نایب خاص) بود و رابط بین او، عثمان بن سعید و شیعیان بود که در سال ۳۰۵ هجری قمری، با وصیت دومین نائب خاص امام زمان (محمد به عثمان) و با رحلت وی، به عنوان سومین نایب ویژخ امام زمان(عج) منصوب شد و دستخط مبارک امام زمان(عج) در تایید این انتصاب را دریافت کرد.

https://www.goyda.ir/life-and-religion/3068

آوه در عصر رنسانس اسلامي (نوشته حسين محمدياري) - شهر آوه - blogfa

آوه در عصر رنسانس اسلامي (نوشته حسين محمدياري) - شهر آوه از جمله شهر های قدیم و کهن ایران. ... طالب آمده است: كه امام حسن عسگري (ع) در نامه اي به مردم شريف اين شهر مي نويسد: ... آمده است: آوه يكي از نخستين مراكز تشيع در ايران بوده و بر خلاف ساوه مردم آن اكثرا ... فرزانه همچون ابوسعد آوي، ابومنصور آوي، حسين بن روح نوبختي نوآب سوم امام عصر ..

http://aveh86.blogfa.com/post/74

تهیه کننذه : محمد شرافت