«...چون در ساوه واطراف بلکه در شهرهای دیگر زهد وصحت عمل علم وفضل جناب حاجی میزا احمد سید جلیل القدر که عالم ساوه است، مشهور ودیدن چنین شخصی غنیمت است . منزل اورا پرسیدم . در کنار شهر خانه متوسط گلی را نشان دادند . بدر خانه رسیده سیدی را دیده پرسیدم: ایا بحضور آقا می توان رسید ؟ گفت : الان عرض میکنم. رفته برگشته مرا وارد عمارتی کرد که هنوز نا تمام بود وبرد به اطاقی . دیدم فرش نمدی گسترانیده وتشک کرباسی روی آن هست. شخص پیر بلند قدی با ریش تنک. شبکلاهی در سر . پیراهنی و لباس کرباسی در بر داشت . بعد از سلام نشستم واز هر طرف صحبت پیوستم . دیدم بسیار ضعف دارد .

پس پرسید: درجهان دینی مانند دین اسلام دیده ای که توپ توحیدش دلها را بشکافد ؟

گفتم : واقعا تقریر با رعبی فرمودید . مقصود چه بود ؟

فرمود : بلی! کلمه لا اله الا الله.

گفتم : هرگز دینی این مقام توحید را ندارد لکن افسوس مسلمانان قدر اسلام را ندانسته اخوّت اسلامی را مبدل به نفاق واغراض کرده اند . عمل اسلام را ملل دیگر برده اند.

گویا خونش بدوران آمده گفت : آه از دست زمامداران اسلام! آیا شمـاحاجی محمد ابراهیم را دیده بودید؟ فرمود : کلباسی؟

گفتم سنم مقتضی ملاقات اونبود : ازهمین اسم آن مرحوم سادگی می بارید . الفاظ آخوند وشیخ وملا وآقا به خود نچسبانیده . تجارت میکرد .أبداً در اسلام ملاییی وشیخی عنوان ندارد . عالم بودن امتیاز لقبی یا بدنی یا لباسی یا جلالی در اسلام ندارد . همه مسلمانان در اسلام برادر وبرابر مقرر گردیده‌اند .همه باید عالم باشند بهر درجه که بتوانند . همه باید با دسترنج خود نان خورند . وقتی بآن مرحوم گفتند : آخوندی دزدی کرده فرمود : خیر ! بگویید دزدی آخوند شده. مگر آخوند یا عابد یا زاهد یا مقر به خدا به لباس است ؟ اگر لباس مخصوص نباشد، قدرش در نزد خدا کمتر میشود؟ یا خدا او را اشتباه می کند؟ واضح است این امتیاز لباس برای مردم و هزاران مقاصد است که یکی دراسلام برای لباس مقر نشده. لباس پیغمبر؟ص؟ امیرالمومنین؟ع؟ و ابوبکر وعمر وحسین ویزید ومعاویه وسایر خلق یکی وهمه متعارف زمان بود. باری دیوانیان ما را ضایع کردند . هرکس به میلشان رفتار نمود رواج داده آقا و نایب خدا و رسول ساختند . حکم اورا حکم الله نامیدند . هر یک به میلشان اطاعت نکرد. منزوی کردند . اشرار دوطایفه دست بهم داده خوبان را ذلیل وبدان را عزیز کردند . دین مارا مایه دنیا گردانیدند . مردم بیچاره را فریب دادند . عوام هم قوه ممیزه ندارند . نیک و بد را تمیز نمی‌دهند بلکه مناط، احترام ورواج در نزد حکام را میدانند . نمیدانم اینان در حضور خدا ورسول؟ص؟ چه جواب خواهند داد ؟ از صحبت او معلوم میشد که خیلی تعصب دین را دارد . پس فرمود: خشنودم از اینکه عمرم به آخر رسیده از دیدار این مردم منافق خلاص می شوم...پس از این مقامات حرارتی در وجود این سید محترم پیدا شده فرمود: «كسی هم اهل درد نیست» پس فرمود به پسرش كه قدری میوه حاضر كردند، یك دانه انار با كمال امتنان برداشته اجازه مرخصی حاصل نمودم پسرش به مشایعت همراهی كرد تا به منزل آمدم»[15]

48-حاجی میرزاحمد ساوجی

درکتاب فرهیختگان ساوه

مولف : دکتر اوالقاسم فخاریان 

ص 81- 112

شرح حال کامل  در کتاب به رشته تحریر در آورده 

http://www.savehershad.ir/

http://wikifeqh.ir/%D8%A8%D8%A7%

گروه پژوهشی ویکی‌فقه؛ محمد شرافت.

-----------------------------------

امام زاده سید محمد (محروق)  فرزند زید فرزند امام سجاد علیه السلام اجداد حاج میرزا احمد ساوجی در قم - ساوه - تهران - نیشابور و......

آستان مقدس امامزاذگان در نیشابور

سید محمد محروق وسید ابراهیم  علیه السلام

مختصری از شرح حال امامزاده گان

حضرت سید محمد محروق وسید ابراهیم علیه السلام 

به زبان فارسی

مختصری از شرح حال امامزاده گان

حضرت سید محمد محروق وسید ابراهیم علیه السلام 

به زبان عربی

مختصری از شرح حال امامزاده گان

حضرت سید محمد محروق وسید ابراهیم علیه السلام 

به زبان خارجه 

زیارت نامه 

حضرت سید محمد محروق وسید ابراهیم علیه السلام 

به گزارش خبرگزاری کتاب ایران(ایبنا) میرزا محمدعلی محلاتی یا همان حاجی سیاح از سفرنامه‌نویسان مشهور دوره قاجاریه است. جهانگردی که دور دنیا را در 18 سال پیمود و دیده‌ها و شنیده‌هایش را در قالب دو اثر به نام‌های «سفرنامه حاج سیاح» و «خاطرات حاج سیاح» به یادگار گذاشت که همزمان با سالروز درگذشت وی نگاهی به این دو کتاب کرده‌ایم. با تورق این آثار به این نکته می‌رسیم که جزییات در سفرنامه‌اش چنان با دقت و ریزبینی بیان شده‌اند که به راحتی می‌توانی تصویری از جهانی که فرصت دیدنش را هیچوقت نداشتی و نخواهی داشت، پیش چشم بیاوری و لذت گشت و گذار در جهان قرن نوزدهم را درک کنی.

 http://www.ibna.ir/fa/report/207644/%D8%AC%D9%87%D8

جمع آوری : مهندس محمد شرافت ساوجی

29 تیر ماه 1398