بی‌تردید یکی از رسالت‌های مهم فرستادگان و انبیای الهی رساندن این پیام و خبر است که آنان در راه خدا و قبول توحید از اعماق وجود تسلیم‌ بوده و تنها در این مسیر رستگار خواهند شد.

پیامبران قبل از هر چیز پیام‌آور چنین پیام مهمی بودند تا بندگان خدا را از ضلالت رهانیده و به سوی نور رهنمون شوند.

این رسالت خبررسانی از چند جهت بسیار حائز اهمیت و ممتاز است. اول اینکه منشاء خبر که همان وحی الهی است، سراسر راستی و حقیقت مطلق است.

دیگر اینکه آورنده خبر خود صادق و امانت‌دار است و خبر را در نهایت امانت‌داری به مقصد پیام که همان بندگانند می رساند. مقایسه رسالت انبیا و وظایف خبرنگاران نشان می دهد که رسالت خبرنگاری شبیه‌ترین کارها به رسالت پیامبران است.

خبرنگار با توجه به این مهم باید دریابد که رسالتی بس عظیم دارد، او باید از منشایی حقیقی و سرشار از حقیقت خبرش را دریافت کند و با التزام و پایمردی خود به راستگویی، این حقیقت را به مقصد خبر ابلاغ کند.

دریافت صحیح از وجوه ممتاز خبررسانی این سوال را ایجاد می کند که آیا شخص پیامبر(ص) تنها یک رسول بود که صرفا پیامی را دریافت و ابلاغ کند؟

بی‌شک پیامبر(ص) از آنجا که برای "اتمام مکارم اخلاق" آمده بود خود دارای ویژگی‌های خاصی بود او رفتاری متین، جامع، مهربان و قولی نرم داشت. او بشیر و نذیر بود، هم بیم‌دهنده و هم بشارت‌دهنده. پس خبرنگار نیز گذشته از اینکه باید امانت‌دار و صادق باشد، خود باید از رفتاری نیکو، حسنه و دارای تفکری مثبت‌ برخوردار باشد.

کلام و پیام خبرنگار باید به جامعه امید تزریق کند و انذارهایش در قالب قول و خبری صادق، هشدار دهنده‌ای نیک باشد.

براین اساس، جامعه رسانه‌ باید خود را محاسبه کند که تا چه میزان به روش و منش خبررسانی در اسلام و رفتار پیامبر‌اکرم(ص) نزدیک است.

روز 17 مردادماه که به واسطه سالروز شهادت خبرنگار شهید "محمود صارمی" روز خبرنگار نام نهاده شده است، قبل از آنکه روز تجلیل از مقام خبرنگار باشد، باید به روزی برای محاسبه کارنامه رفتاری و عملکرد خودمان تبدیل شود.

مطمئنا یکی از عواملی که شغل خبرنگاری را لذت بخش می‌کند، حق‌گویی و حق‌طلبی است. شاید این شغل برای اکثر رسانه‌ای‌ها نانی نداشته باشد، اما آنقدر معنویت دارد که هر روز عاشق‌تر از روز قبل قلم را بر صفحات کاغذ برقصانیم تا با سطورمان مشکلی از مشکلات مردم برطرف شود، که جلب رضایت الهی در جلب رضایت مردم است.

خبرنگاران به عنوان معماران واقعی آگاهی بخشی، شغلی برای خود برگزیدند که با عشق همراه است و با استفاده از ابزار نگارش خود که همانا قلم است و در کلام وحی بدان سوگند یاد شده، موجب تحولی می‌شوند که بعضا بسیاری از معادلات را تغییر می‌دهد.

قلم خبرنگار گاه می‌تواند بیماری را از مرگ نجات دهد، مدرسه‌ای بسازد، بی خانمانی را خانه‌دار کند، گرسنه‌ای را سیر کند و یا در مقیاس بالاتر به جنگی پایان دهد. آیا به واقع از این ابزار به درستی استفاده کرده‌ایم؟!

بدیهی است در این عرصه مهم که حرفه‌ای ارزشمند، تاثیرگذار و در عین حال دشوار است، همه روزه با ناامنی‌ها و بی‌محبتی‌ها مواجه می‌شویم، اما آنچه ما را استوارتر می‌سازد، شوق به رسالت قلم است. رسالتی که هیچگاه ما را در بیان مشکلات مردم مکدر، رنجیده و آزرده خاطر نخواهد کرد.

رسالتی که خدای متعال بدان سوگند خورده و آن رسالت را به پیامبران خویش تفویض کرده است و همین شیرینی ما را بس است.

علی فرقانی، خبرنگار خبرگزاری ایسنا، منطقه مرکزی