مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی گفت: مولفه های ثبت جهانی شدن مسجد جامع ساوه به طور کامل فراهم نشده است.

علیرضا ایزدی در گفتگو با خبرنگار ایسنا، منطقه مرکزی، با اشاره به تاکید استاندار مرکزی و مجموعه دولت در استان و شهرستان ساوه مبنی بر تسریع در ثبت جهانی شدن مسجد جامع ساوه اظهار کرد: به همین منظور کارشناسان حوزه میراث فرهنگی که از سابقه درخشانی در به ثبت جهانی رساندن بناهای تاریخی کشور برخوردارند به منظور تقویت زیر ساخت   ‌   ها و بررسی شرایط لازم برای ثبت جهانی شدن مسجد جامع ساوه از این بنای تاریخی به قدمت بیش از هزار سال بازدید کردند.

وی با تاکید بر اینکه ثبت جهانی شدن یک اثر تاریخی پروسه دشواری را باید طی کند تا به سرانجام برسد، افزود: با وجود اینکه ثبت جهانی شدن مسجد جامع ساوه به دلیل اینکه هنوز به طور کامل از شاخص ها و مولفه های لازم برخوردار نیست دشوار و سخت است اما تلاش خواهیم کرد با همت مسئولان و پیگیری مجموعه مسئولان استانی و شهرستانی این مهم محقق شود.

مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان مرکزی تصریح کرد: در جریان بازدید کارشناسان از مسجد جامع ساوه نگاه اولیه کارشناسی صورت گرفته است و باید اقداماتی همچون حذف سازه های زائد و سازی دیدومنظر این اثر تاریخی که یک پروسه پنج ساله زمان می برد انجام شود اما تلاش خواهیم کرد تا با کاهش پروسه از پنج سال به سه سال، ایجاد مولفه   ‌   های ثبت جهانی شدن این بنای تاریخی تسریع شود.

وی ساماندهی فضاهای الحاقی مسجد جامع ساوه را که می تواند تهدیدی برای این اثر تاریخی باشد و نیز ساماندهی و آزادسازی حریم مسجد را از دیگر الزامات ثبت جهانی شدن این اثر تاریخی بیان کرد.

به گزارش ایسنا، مسجد جامع ساوه از اولین مسجدهایی است که در ایران ساخته شده و طی دوره‌های مختلف توسط هنرمندان ایرانی تزئین و مرمت شده ‌است، به طوریکه نوسازی‌های انجام ‌شده موجب شده است که اثری از بنای اولیه مسجد در روزگار کنونی باقی نماند.

این مسجد تماما از خشت و گل ساخته‌ شده و در نوع خود بی‌نظیر است. این مسجد مشتمل بر یک صحن و گنبد، دو ایوان، یک مناره، چند شبستان، محراب‌هایی متعدد و قدیمی با خطوط کوفی و دو محراب از دوره صفویه با خط ثلث است. خصوصیت این بنای تاریخی-مذهبی آن است که نمودهایی از سه مقطع تاریخی (قبل از اسلام، قرون اولیه اسلام و دوران صفوی) در آن دیده می‌شود. آثار و بقایای موجود بیانگر این مطلب است که در مکان مسجد فعلی در دوران ایران باستان، آتشکده ای بوده و در دوره اسلامی تبدیل به مسجد شده است.

این بنای تاریخی اولین اثر تاریخی استان است که در فهرست آثار ملی کشور در دی ماه 1310 هجری شمسی به ثبت رسید.